"Oskar i pani Róża" Eric-Emmanuel Schmitt

"Najciekawsze pytania wciąż pozostaną pytaniami. Kryją w sobie tajemnicę. Do każdej odpowiedzi trzeba dodać "Być może". Tylko na nieciekawe pytania można udzielić ostatecznych odpowiedzi"

***

"Bo widzisz Oskarku, są dwa rodzaje bólu.Cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe. Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie duchowe się wybiera"

Wiem, że prawie wszyscy nastolatkowie w żyjący w Polsce w gimnazjum czytali taką książkę jak "Oskar i pani Róża" ja natomiast zaliczam się do tego małego procentu osób, które nie znały takiej książki. 

Przeczytałam ją w godzinę. Niestety było już bardzo późno i nie zastanawiam się nad tym czy ta książka jest rzeczywiście tak dobra jak wszyscy o niej mówią. Teraz mam trochę czasu i stanowczo odpowiadam : tak, jest wspaniała. Czy na miarę "Małego księcia"? Tego nie wiem. 

Czy w ciągu dwunastu dni można poznać smak życia i odkryć jego najgłębszy sens ? dziesięcioletni Oskar nie wierzył, że to możliwe, aż do spotkania z tajemniczą panią Różą, która ma za sobą karierę zapaśniczki i umie znaleźć wyjście z każdej sytuacji. 

Piękna, mądra i niepozbawiona humoru opowieść o tym jak pokonać strach i nie poddać się w obliczu nieszczęścia. 

Osobiście uważam, że każda książka po której myślisz o niej ma sens. Nie ważne czy jest to Sienkiewicz czy Green, jeśli książka skłoniła cię do rozmyśleń na dany temat to była warta przeczytania. Oskar pokazał mi co jest ważne w życiu i jak wiele mam szczęścia, żyjąc tak jak żyję. 

Książka dla każdego. Więc jeśli masz 80 lat, a ta książka nie jest na twojej półce z napisem : przeczytane to nie trać czasu ...